Eduard Brian-o bura teze köçmüşdü.Hamı ona uzaqdan baxır öz aralarında nəsə danışırdılar...Eduard xaricdən ciddi ve acidil görünsədə daxilən saf və sakittəbiətli bir insan idi.O, binanın sonuncu mərtəbəsində qaranlıq bir otağda yaşıyırdı.O, gəldiyi gündən getdiyi yer küçənin sonundakı kiçik bir çayxana ve alt qonşusu Yelena xanımın evi olardı.Eduard Brian hər gün saat 2-də çayxanaya gedir həmişəki kimi bir satakan çayını içib durardı.O, duran kimi oturanlar ona baxıb:Axı bu kimdi?Hardan gelib gorəsən? Bu suallara heç kim cavab tapmazdı... Yelena xanım ondan bir mərtəbə aşağıda qalardı.Yelenanın 19 yaşında bir oğlu-Paul Edurddan xoşu gəlməzdi.Hemişə üz-üzə gelende düz keçer heç salam da verməzdi. Paul narkomandir! Bir gün Paulu nəsə mecbur edir ki, Eduardın evine getsin.Paul pilləkanları yavaş-yavaş çıxır qapının açıq olduğunu görüb içeri girir.Ev tertemiz idi.Paul ilk defe idi bura gelirdi.Birdən gözü Eduard Briana sataşdı.Edurdın başı masanın üstündə, əlində dərman şüşəsi,yerdə isə iki dərman...Paul çox qorxmuşdu.Eduard olüb?Bu sual onun beynində dolanırdı.Axi oda özün öldürmək istiyirdi.Paul eve getdi. Üç gün olardı Edurdan ne bir xəbər,ne de bir gorən var idi.Paul hemşeki kimi axşam eve gelirdi ki, birdən Eduard Brianin pilləkənlərdən düşdüyünü gorüb diqqetle ona baxıb: O sağdı ve ölməyib... Eduard ona yaxınlaşıb "salam Paul"deyə muraciət etdi.Paul ilk dəfə ona salam verirdi.Paul soruşdu sen ölməmisən?Eduard:Həyata tutunmaq həyatın yarısı Peşman olmaq ölümün 2/3 hissesi.Men peşman oldum.Sən heçnədən peşman olma və həyatda tutunmağa bir dayağ axtar tapacaqsan.Paul hər şeyi başa düşdü.Axı o bunu hardan bilir... Eduard geldiyi gün Yelena xanımın evine getmiş Paulun otaöına girmişdi.Yatağın üstünde bir defterçe onun gözune deydi.Yazılmışdı:Men narkomananam ve bunda peşmananam heyatda tutuna bildiyim bir dayağ yoxdu...