Bilməzdim belə gözəl susa bilirsən...

Mat qalmışam özüm də

səndə görə bilmədiyim ənginliklərə...

Dəniz dalğa-dalğa sahilə atsa da hər şeyi,

sən tamam fərqli idin,

məni içinə çəkirdin – dərinliklərə...

Sənə doğru durmadan irəlilədikcə

narahat da olurdun boğulmağımdan...

Məni günahlandırıb çox da qınama,

axı ömrümdə hələ

tərsinə dalğalanan dəniz görməmişdim heç...

 

* * *

 

Çox da çılğın deyiləm bu aralar nədənsə,

hətta bunun əksinə,

gərginəm, əzginəm və köhnə bir xəbər - tənhayam, əzizim...

Bilirdim ki,

Boşuna deyil mənim kütləyə olan qəzəbim,

aramıza girməyə də üz tapıb indi...

Özün bir bax,

əlimdən almırmı mənə səni andıran və ruhumu dindirən hər şeyi?!

Əvvəl o sevimli və səssiz gölün simasını dəyişdilər,

İndisə səni düşünüb xəyallara daldığım

o xudmani kafenin yerində

geyim dükanı açıblar...

Nə qədər bərbad olsa da, geriyə bir yaddaşım qalıb...

Halbuki, bir zamanlar

yaddaşımı itirmək ən böyük arzum idi...

Əlimdən almısan sən o arzunu da,

Necə yaddaşımdan vaz keçim axı?!

Sənlə bağlı xatirələr də ordadırsa?!

 

* * *

 

Bütün bunlara rəğmən bədbinəmmi?

Qətiyyən...

Axı əllərim var mənim sənə uzanan,

Xoşbəxtliksə barmaqlarımın ucundadır

-  ən sadə duyğulardan

ruhumun zərrələri sənə doğru qaça bilirlər

Heç ağlına da gəlməz, inanmazsan;

elə sevincliyəm, elə xoşbəxtəm ki...

Öyrəndiyim o gündən ki,

balıqlar da...

Hətta balıqlar da uça bilirlər...