Unutsaq bir vaxtlar səslənən andı, “Sevmirəm, çıxıb get” - demək asandı. Dediyin hər sözə məni inandır, Bir anlıq titrəsin dodağın-dilin - Ya dostdum ol mənim, yada sevgilim!
ardı...
Seymur daha inanmır şirin dilli düşmənə,
Söz boğçası olubdur, dolub -daşır bu sinə,
Doğmalar gördüm birgün döndülər özgəsinə,
Yaxşı hesab bilirlər bu saxtakar insanlar.
ardı...
Gizlində çatmağın arzuların tükənməz,
Nə çəkmisən , dərdini çəkməyən axı bilməz,
Necə oxşasın səni söz ilə Seymur Sönməz,
Qəlbimi kül eylədi səni yandıran odun,
Baxtsız qadın!
ardı...
Sanma məni, sən avara mən eşqimin dəlisiyəm
Düşünməki hər, baxışı görüb onu sevəsiyəm
Xumar gözdə cilvələnib, gülümsəyib ötəsiyəm
Adətim bu, hər yetənə könül verməm…!
Hər yetəndən, könül almam ,
Neyləyim ki , məndə buyam.
